Śmierć w modernizmie (Młodej Polsce)

W trakcie opracowywania zagadnienia zapoznaj się z opracowaniami i wykorzystaj wskazywane w nich konteksty:

opracowanie modernizmu; opracowanie modernizmu - wersja minimum;

opracowanie Chłopów; opracowanie Jądra ciemności; opracowanie Wesela; opracowanie Wiernej rzeki; opracowanie Ludzi bezdomnych;

Śmierć w modernizmie

Leopold Staff, Kowal

Całą bezkształtną masę kruszców drogocennych,

Które zaległy piersi mej głąb nieodgadłą,

Jak wulkan z swych otchłani wyrzucam bezdennych

I ciskam ją na twarde, stalowe kowadło.

Grzmotem młota w nią walę w radosnej otusze,

Bo wykonać mi trzeba dzieło wielkie, pilne,

Bo z tych kruszców dla siebie serce wykuć muszę,

Serce hartowne, mężne, serce dumne, silne.

Lecz gdy ulegniesz, serce, pod młota żelazem,

Gdy pękniesz, przeciw ciosom stali nieodporne:

W pył cię rozbiją pięści mej gromy potworne!

Bo lepiej giń, zmiażdżone cyklopowym razem,

Niżbyś żyć miało własną słabością przeklęte,

Rysą chorej niemocy skażone, pęknięte.

Stanisław Korab-Brzozowski, O przyjdź!

O przyjdź, jesienią -

Wdziej szatę lekką, białą, zwiewną,

pajęczą;

Rzuć na hebanowe swoje włosy

perły rosy,

Lśniące zimnych barw

tęczą.

O przyjdź, jesienią -

Owiana skargą tęskną, rzewną

żurawi,

W dal płynących szarą niebios tonią,

tchnącą wonią

Kwiatów, które mróz

krwawi.

O przyjdź, jesienią -

W chwilę zmierzchu senną, niepewną -

i dłonie

Swe przejrzyste, miękkie, woniejące

na cierpiące

Połóż mi skronie

o Śmierci!...